Haggis and quaichs

Het is maandag, en vanavond ga ik weer aan de slag met twee groepen op Punt Een in Leek. We hebben een weekje gemist vanwege de voorjaarsvakantie. Niet iedereen vond dat leuk – men gaat het liefste elke week zonder onderbreking door, maar de Oude Ulo hanteert nu eenmaal schooldata voor de cursussen.

Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar dagen er tussen uit te knijpen, en wel naar Schotland. Met de boot vanaf IJmuiden, heerlijk aan boord gegeten en leuke live muziek aan boord, de auto lekker mee en vanaf Newcastle Upon Tyne: rijden maar!

Het hotel lag in Lanarkshire, en alles was prima verzorgd. Er was slechts een minpuntje: ondanks mijn accentloze Engels verstond ik weinig van dat Schotse taaltje! Ik moest meerdere malen vragen: "I'm sorry, but could say that again, please?"

De Schotse cultuur is ook heel anders. Alleen al de 'haggis' voor ontbijt was een 'eye opener'! Haggis is een hartig en stevig gerecht, gemaakt van lamslongen, lamshart, lamslever en haver, waarmee een lamsmaag gevuld is. Het leek net gehakt, en lag lekker rul en geurig op ons bord. Het smaakte ook nog goed, dus ik vroeg de jonge ober naar de kruiden. "Coriander, black pepper and nutmeg", was het antwoord, en: "My sister makes it at home, but I don't like it". Dat is nou eens leuk: iemand die zijn eigen cultuur goed kent. Hier is het recept voor haggis.

De jonge receptioniste daarentegen scheen minder op de hoogte te zijn van haar eigen cultuur. Ik vroeg haar naar de zilveren drinknapjes die in de vitrine van de receptie stonden te pronken. "Are those traditional drinking cups?" vroeg ik haar. "No, they aren't. There's nothing special about them - they're just ornaments", en ze draaide zich om en liep weg.

Jammer. Want die guitige napjes hebben wel degelijk een rijke historie: het zijn 'quaichs' (spreek uit 'kweech'): een welkomstdronk van whisky om gasten te verwelkomen. Meer weten? Klik hier.